Nieuw Zeeland!!!!

Hallo allemaal!!

En hier zijn we eindelijk dan weer, om de site te updaten. We zijn inmiddels in Whangarei (vet moeilijk, al die Maori namen!!). Maar t is echt onwijs mooi hier! Je wordt er helemaal relaxt van als je hier rondkijkt; alles is mooi groen en zowat geen mensen. Wat wil je nog meer?! Maar we verdienen t inmiddels wel even om te relaxen, want ga zitten en pak n drankje, dan zal ik je even vertellen wat er allemaal gebeurd is... (Nix ernstigs, mama, mama en oma.)
Nou, we hebben wederom heerlijk gewerkt bij Lorraine. Al waren we de duurtse comeback ever; ik heb dag 4 n paal omver getrokken met mn tractor, die vervolgens dwars door mn achterruit naar binnen kwam zetten. Schade: $800. Jacco: lachen. En Jacco heeft de 3-na-laatste dag 3 toprails van de feedlot met de vrachtwagen eraf gereden. Schade: $ weten we niet. Daisy: lachen. De baas: huilen... Nee, we zijn niet ontslagen en hij vond t zelfs jammer dat we weggingen! Maar we hebben in ieder geval weer n zakcentje op zak en dat is t belangrijkste. Op t feit dat we zoveel leuke, lieve mensen hebben leren kennen, na. We hebben nog wat laatste foto s van Lorraine op de site gezet, omdat we er met moeite afscheid van hebben moeten nemen. We hebben wat koeien van n pen over geplaatst en al die stoffige foto s zijn daarvan. En die foto met die kromme en die lange gast, zijn onze feedlot collega Ron en Jacco (mocht je t willen weten). O, onze auto was helemaal in orde, toen we die hebben verkocht aan onze backpack-collega s op Lorraine. Maar wat wil je ook; wij hebben zoveel pech ermee gehad, dat alles inmiddels in perfecte staat is!
De laatste dag heeft Vivien, mn beste Lorraine vriendinnetje ons naar Cloncurry gebracht, omdat de Greyhound bus (die ons naar Townsville bracht) ons daar kwam ophalen. We zijn heel de dag zo druk geweest met alles te regelen, dat we t maar net gehaald hebben. En wat waren we vergeten: hoe laat de bus ons eigenlijk op kwam halen? Natuurlijk hadden we ook geen tickets (alleen n E-ticket...), waar alles op stond en er was geen mogelijkheid meer om op internet te gaan. Na n uur bellen, zoeken en vragen, is n jongen uit n videotheek voor ons op internet gesprongen en heeft even gekeken. Sjoef... Ok, dat geregeld. De volgende dag kwamen we s avonds laat aan in Townsville en nu maar n slaapplaats regelen... Gelukkig wist de taxi chauffeur n goed motel en gelukkig was er nog plek! De dag erna op naar t vliegveld, om t vliegtuig naar Sydney te pakken. Ook daar hadden we nog niets geregeld. Wederom ons naar n hotel laten brengen door middel van de taxi chauffeur. En raad ns waar hij ons bracht? N vage drugs / hoeren kiet! Ja, we zaten weer in Kings Cross in Sydney! Toen we 2 hoertjes zwaar onder invloed van ... de trap af zagen rennen, hebben we gelijk rechtsomkeert gemaakt. Gelukkig nog n louzy hosteltje kunnen vinden. Daar hebben we n dag gezeten en toen vond mn mannetje n apartementje, niet ver van waar we zaten, maar ver genoeg om niet constant drugs en hoeren te zien. Daar hebben we n klein weekje gezeten; in dat pietepeuterige apartementje, waar je binnen 3 tellen claustrofobie ontwikkelde...
En eindelijk was de dag gekomen dat we naar Nieuw Zeeland gingen! Wat hebben wij daar naar uit gekeken! We werden knettergek van Sydney; de overgang van eerst die enorme leegte en weinig mensen in Lorraine, naar n overvolle stad, vol gepropt met mensjes (lees: duizenden en duizenden aziaten!). Komen we aan op t vliegveld en willen we inchecken, zegt die allerliefste meneer: "Jullie kunnen niet naar Nieuw Zeeland. Ik moet n ticket hebben." "Maar we hebben n E-ticket." "Dat kan ik niet accepteren. Ik MOET n papieren ticket hebben." En daar stonden we dan, gepackt en gezackt en konden we niet mee... Maar na n kwartier praten, is toch alles goed gekomen en moesten we bijna rennen om op tijd ons vliegtuig te halen!
Eenmaal aangekomen in Nieuw Zeeland, hebben we wederom n motelletje gevonden, op t laatste moment (je zou zeggen dat we moeten leren van onze fouten, maar blijkbaar niet!). En n dag later hebben we onze camper opgehaald. Ik zou graag willen vertellen dat dit helemaal soepeltjes is verlopen, maar helaas... Die vlieger gaat ook hier niet op. (Waar wel eigenlijk?!) We komen op tijd aan bij die camperboer. Ok, n heel groot bedrijf waar ze verscheidene merken verhuren. We worden meegenomen om t papierwerk te regelen. Zitten lekker met die mevrouw te kletsen, tot t moment dat ze zegt: "Hoe willen jullie gaan betalen?" Omdat we geen NZse rekening kunnen openen en ons hardverdiende geld staat op onze AUse rekening, wilden we t geld pinnen met onze AUse bankpas. Maar die accepteerde tie niet. Credit card. Gelukkig, die heb ik ook. Maar er zit n limiet op mn rekening van E 1000 per dag en we moesten heeeeeel wat meer betalen... Dus dat ging ook niet. Aj, wat nu?! We zijn daar op internet gesprongen, om extra geld op mn NLse rekening te zetten, maar dat mocht ook niet baten. Uiteindelijk zijn we met de oplossing gekomen om zoveel mogelijk met mn credit card te betalen en vervolgens de rest uit de muur te halen. Alle pasjes tevoorschijn gehaald: Rabo, Rabo, SNS, Westpac... En wunderbar; na de langste pin sessie ooit, is t ons gelukt om al te geld bij elkaar te pinnen!! Inmiddels waren we 5 uur verder, maar na die 5 uur hadden we wel mooi ons busje; woehoe!!! En nu zijn we eindelijk lekker aan t reizen, doen waarvoor wij (op t moment) gemaakt zijn en waar we duidelijk t beste in zijn. Organiseren en plannen is niet onze sterkste kant. Genieten en rondtrekken, daar zijn we beter in. Dus, op naar de avonturen! We houden jullie op de hoogte.

Heel veel liefs wederom en n dikke vette kus en knuffel! Jacco en Daisy