Bijna naar huis...

Nou, hier zit ik dan... In mn eentje in n klein kamertje achter de computer, de laatste site te maken in t buitenland. De laatste van onze reis... En ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Want er is n eind gekomen aan ons jaar vol avontuur, plezier, vrij zijn... Maar we gaan wel naar huis, na n jaar weg te zijn geweest!

We hebben niet zo heel veel meer gezien van Thailand, want t drukke reizen van de ene naar de andere plek kwam ons zo n beetje de neusgaten uit! Dus hebben we in Thailand lekker niets gedaan, af en toe n massage genomen en voornamelijk lekker van de zon genoten!! Want die schijnt hier volle kracht!!!!

We kwamen met de ferry, die we vanuit Langkawi hadden genomen, aan in Satun, zuid Thailand. We wilden eigenlijk gewoon met de bus (lees: Daisy), maar Jacco was al dat moeilijke gedoe nog iets zatter dan ik en uiteindelijk hebben we n taxi genomen, helemaal naar Kao Lak, waar we ons eerste hotel hadden geboekt. T was n beste rit, alles bij elkaar, n uur of 7. De chauffeur en zn vrouw die de zaken regelde hebben de deur dicht gedaan en zijn zo de auto ingesprongen. Waarschijnlijk zijn wij hun beste klanten in n tijdje geweest, want n ritje van 14 u; heen en terug, dat tikt wel aan!! Ze hebben nog onze lunch betaalt, echt super relaxt. En we hebben ze ook wat beter leren kennen. Ze waren net zo oud als ons.. 'Lijken wij ook zo oud???' was t eerste wat ik dacht! Ze hadden 2 kinderen en waren al n tijdje getrouwd... Jikes, scary!!!
Eenmaal aangekomen in Kao Lak op zoek naar ons hotel. Na lang zoeken eindelijk gevonden en man, in paradijs waren we aangekomen!!! Orchid Beach Resort... Met n prive strandje en n zwembad, n bijna warme zee, aardige mensen, n prachtige kamer en als je s avonds ging eten, had je t meeste prachtigste uitzicht op n schitterende zonsondergang... Ons tafeltje staat vast!!
We hebben daar n mooie snorkeltrip geboekt. Op naar de Similan eilanden met n speedboot. Nou, dat was wat! Volgepropt is t beste woord om de boot te omschrijven. We waren net zn trailor vol koeien, alleen wij gingen snorkelen in plaats van naar t slachthuis...
Superplek om te snorkelen!! Mooie visjes, stranden en alles alles gezien!! Alleen t nadeel was dat ik er n oorontsteking aan had overgehouden. Gelukkig hoefde ik niet alleen naar de dokter, want Jacco had tevens enorme buikkrampen. Apart doktertje ook. Die man kende werkelijk van alle talen wel iets en hij wilde ook alles weten. Dus wij van allerlei woorden opgeschreven, zoals 'beterschap' enzo. Hij switchte zo van NLs naar duits, naar zweeds.. En dat op zn 74e!!! Dus ja, we hebben letterlijk ALLES samen gedaan; ook t ziek worden!! Maar na n paar dagen antibiotica en pijnstillers was t meeste ook wel voorbij.
We hadden besloten dat we maar anderhalve week in Kao Lak zouden zijn, want aan zo n uitzicht, kamer, strand enz. hangt natuurlijk wel n prijskaartje... Maar na wikken en wegen (dat duurde niet zo lang), hebben we besloten dat we gewoon lekker lang zouden blijven en ons geen zorgen meer om geld te maken. Als t op is, is t op. En hier zaten we zo perfect!!! Dus zijn we nog 8 dagen langer gebleven en doorgegaan met niets doen en af en toe dobberen op zee in onze jacht.. HEEEEEEEEEEEEEEERLIJK!!!! Prachtig bruin waren we, met n gezamelijke witte kont en voor mij 2 witte driehoekjes op borsthoogte!!!
Maar aan alles komt n eind, ook aan niets doen en in paradijs verblijven. Dus met de bus, op naar Bangkok. We hebben n VIP bus genomen. Toch wel beter, hoor. Wat bredere stoelen met meer beenruimte (belangrijk voor mn wederhelft) en onwijs veel eten en drinken!! O, en die knettergoeie thais nagesynchronizeerde Wild West film uit de jaren '60 niet te vergeten...
We hadden n stopje om wat te eten op n busstation en daar zijn we bijna depressief geworden.. We zagen daar n aantal zwerfhonden en de dierenvrienden die wij zijn, vonden t zo verschrikkelijk moeilijk om ze zo te zien. We hadden er al n paar in Kao Lak gezien, maar vooral eentje hier brak onze hartjes. Die lag gewoon op de parkeerplaats te slapen. En ik dacht: 'Ik breng m n cakeje', die ik nog had. Begon gelijk te kwispelen toen hij zag dat ik t beste met m voor had. Toen ik t cakeje voor m legde, pakte hij t heel voorzichtig en toen we nog ns beter keken, zagen we dat zn voorste pootje er maar n beetje losjes bij hing!! Waarschijnlijk aangereden en zn pootje verbrijzeld. En t was nog niet zo lang geleden gebeurd, wat t was nog helemaal los.. We hebben m gelijk wel 10 cakejes gegeven en kwamen uiteindelijk veel te laat bij de bus aan... Vergeten...
s Ochtends vroeg kwamen we aan in Bangkok. Nu op naar ons hotel met de taxi. En inderdaad, je zou denken dat we inmiddels wel wat slimmer zijn geworden van al dat gereis, maar wederom niets uitgeprint en je raadt t al; de taxichauffeur wist niet waar ons hotel was.. Na lang zoeken en met hulp van n aantal politieagenten zijn we er uitgekomen! Ergens in n afgetrapt buurtje.. Maar ja, voor de prijs waarmee we hier zitten, kan je niet iets meer verwachten! We hebben wel n lekker grote kamer, met n apart slaap- en woongedeelte. En dat komt goed uit nu, want Jacco is weer ziek geworden. Dus die ligt op bed, zo veel mogelijk te slapen. Dat verklaart dus dat ik hier in mn eentje zit te nostalgie-en...
Waarschijnlijk gaan we niet veel meer doen hier. We hadden nog plannen voor morgen, maar hoogstwaarschijnlijk vallen die in t water, want mn mannetje is niet lekker. Dus doen we lekker rustig aan. We hebben inmiddels kleren genoeg voor 3 gezinnen, dus dat hoeven voorlopig ook niet meer te doen (zou je zeggen?!). En na n jaar hebben we ook genoeg gezien en gedaan! Dus over n paar dagen is t 'op naar werk zoeken'.. Werk; daar staan onze gedachten nog helemaal niet naar. Meer naar Schiphol, over 3 dagen, want dan staan onze families daar weer te wachten op ons!!! We kunnen haast niet wachten, maar t moet nog ff, want zwemmen duurt te lang.

Dus, heel veel liefs, tot over n paar dagen en we komen iedereen zo snel mogelijk opzoeken!!! Hele dikke kus en knuffel, Daisy en Jacco